Here by Wisława Szymborska Page A

zagłady,

THOUGHTS THAT VISIT ME ON BUSY STREETS
Faces.
Billions of faces on the earth's surface.
Each different, so we're told,
from those that have been and will be.
But Nature—since who really understands her?—
may grow tired of her ceaseless labors
and so repeats earlier ideas
by supplying us
with preworn faces.
    Â 
Those passersby might be Archimedes in jeans,
Catherine the Great draped in resale,
some pharaoh with briefcase and glasses.
    Â 
An unshod shoemaker's widow
from a still pint-sized Warsaw,
the master from the cave at Altamira
taking his grandkids to the zoo,
a shaggy Vandal en route to the museum
to gasp at past masters.
    Â 
The fallen from two hundred centuries ago,
five centuries ago,
half a century ago.
    Â 
One brought here in a golden carriage,
Another conveyed by extermination transport,
    Â 
Montezuma, Konfucjusz, Nabuchodonozor,
ich piastunki, ich praczki i Semiramida,
rozmawiająca tylko po angielsku.
    Â 
Miliardy twarzy na powierzchni świata.
Twarz twoja, moja, czyja—
nigdy się nie dowiesz.
Może Natura oszukiwać musi,
i żeby zdążyć, i żeby nastarczyć
zaczyna łowić to, co zatopione
w zwierciadle niepamięci.
    Â 
Montezuma, Confucius, Nebuchadnezzar,
their nannies, their laundresses, and Semiramida
who only speaks English.
Billions of faces on the earth's surface.
My face, yours, whose—
you'll never know.
Maybe Nature has to shortchange us,
and to keep up, meet demand,
she fishes up what's been sunk
in the mirror of oblivion.

POMYSŁ
Przyszedł mi pewien pomysł
na wierszyk? na wiersz?
To d obrze—mówię—zostań, p ogadamy.
Musisz mi więcej o sobie powiedzieć.
   Na co on szeptem kilka'słów na ucho.
Ach, o t o chod zi—mówię—to ci ekawe.
Od dawna już te sprawy leżą mi na sercu.
Ale żeby wiersz o nich? Nie, na pewno nie.
   Na co on szeptem kilka słów na ucho.
Tak ci się tylko zdaje—odpowiadam—
przeceniasz moje siły i zdolności.
Nawet bym nie wiedziała, od czego mam zacząć.
   Na co on szeptem kilka słów na ucho.
Mylisz się—mówię—wiersz z więzły i k rótki
o wiele trudniej napisać niż długi.
Nie męcz mnie, nie nalegaj, bo to się nie uda.
   Na co on szeptem kilka słów na ucho.
Niech ci będzie, spróbuję, skoro się upierasz.
Ale z góry uprzedzam, co z tego wyniknie.
Napiszę, przedrę i wrzucę do kosza.
   Na co on szeptem kilka słów na ucho.
Masz r ację—mówię—są p rzecież i nni p oeci.
Niektórzy zrobią to lepiej ode mnie.
Mogę ci podać nazwiska, adresy.
   Na co on szeptem kilka słów na ucho.
Tak, naturalnie, będę im zazdrościć.
My sobie zazdrościmy nawet wierszy słabych.
A ten chyba powinien ... chyba musi mieć...
   Na co on szeptem kilka słów na ucho.

AN IDEA
An idea came to me for a rhyme? a poem?
Well, fine—I say—stay a while, we'll talk.
Tell me a little more about yourself.
   So it whispered a few words in my ear.
Ah, so that's the story—I say—intriguing.
These matters have long weighed upon my heart.
But a poem about them? I don't think so.
   So it whispered a few words in my ear.
It may seem that way—I reply—
but you overestimate my gifts and powers.
I wouldn't even know where to start.
   So it whispered a few words in my ear.
You're wrong—I say—a short, pithy poem
is much harder than a long one.
Don't pester me, don't nag, it won't turn out.
   So it whispered a few words in my ear.
All right then, I'll try, since you insist.
But don't say I didn't warn you.
I write, tear it up, and toss it out.
   So it whispered a few words in my ear.
You're right—I say—there are always other poets.
Some of them can do it better.
I'll